نگاه کن..

نگاه کن چگونه دست تکان می دهم؛ گویی مرا برای وداع آفریده اند..

اینجا ایران است..

اینجا ایران است..
سرزمین واژه های وارونه
جایی که گنج، جنگ می شود؛
داد، بیداد می کند؛
درمان، نامرد می شود؛
قهقهه، هق هق می شود؛
اما درد از هر طرف درد است..

عیدتون مبارک

سلامتی دختر بچه ی فقیری که وقتی قدش به شیشه پرادو نرسید لاستیکاش و پاک کرد..

عیدتون مبارک..

عیدتون مبارک

یا مقلب القلوب والابصار

یا مدبر الیل و النهار

یا محول الحول والاحوال

حوّل حالنا الی احسن الحال

عیدتون مبارکـــــــــ

طرح چشمان قشنگت

طرح چشمان قشنگت در اتاقم نقش بسته

شعر می گویم به یادت در قفس غمگین و خسته

من چه تنها و غریبم بی تو در دریای هستی

ساحلم شو غرق گشتم بی تو در شب های مستی

سروها سر خم نمی‌کنند ...

شاهپور غلامرضا پشت شاه ایستاده. سران کشوری و لشکری و امرای ارتش هم دور تا  دور ایستاده اند. تختی در مقابل دیدگاه شاه، بازوبند پهلوانی کشتی ایران را کسب کرده. اکنون باید سرش را خم کند تا شاه، مدال را دور گردنش بیاندازد.
اما این کار را نکرد!

شاه به روی خودش نیاورد و دست هایش را بالاتر برد و مدال را به شاخ سروی آویخت که هیچ گاه در برابر قدرت خم نشد.

تختی برای شرف و غیرت زخم خورده ایرانی مرهمی جاویدان بوده و هست، و دلخوشی ِ روزگاری که مردانگی کنج سلول فریاد می شد.

چهل!!

گفتند: چهل‌ شب‌ حیاط‌ خانه‌ات‌ را آب‌ و جارو کن

شب‌ چهلمین، خضر خواهد آمد

سال ها ‌ خانه‌ام‌ را رُفتم‌ و روییدم‌ و خضر نیامد.

زیرا فراموش‌ کرده‌ بودم‌ حیاط‌ خلوت‌ دلم‌ را جارو کنم.

==================